1.Karadeniz ve Balkan Ekonomik ve Politik Araştırmalar Sempozyumu

233 / 514

Burcu GEDİZ ORAL, Tuğba ARPAZLI FAZLILAR
n 222
Kaynakça
Acartürk, E.- Keskin, S. (2012). Türkiye’de sağlık sektöründe kamu özel ortaklığı modeli, Süleyman Demirel Üniversitesi İkti-
sadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 25-51.
Altan, Y. vd. (2013). Yerel yönetimlerde kamu-özel ortaklığı uygulaması: Büyükkabaca belediyesi örneği, Uluslararası Alanya
İşletme Fakültesi Dergisi, 5(3), 9- 17.
Boz, S. S. (2013). Kamu özel işbirliği (ppp) modeli, İnönü Üniversitesi, Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(2), 277-332.
Değertekin, E. A. (2010). Kamu özel sektör işbirliği yöntemleri, Sermaye Piyasasında Gündem , 91, 27- 36.
Delgado, C.B. (2009). Cuestiones esenciales del analisis juridico financiero de las formulas de colaboracion publico-privada en
la financiacion de obras y servicios publicos en espana, Pecvnia, Revista de la Facultad de Ciencias Economicas y Empresa-
riales Universidad de Leon, 8, 17-70.
Eker, A. Y. (2007). Kamu özel sektör ortaklıkları, Bütçe Dünyası, 2(25), 59- 67.
Emek, U. (2009a). Karşılaştırmalı perspektiften kamu özel işbirlikleri: Avrupa Topluluğu ve Türkiye, Rekabet Dergisi, 10(1),
7- 53.
Emek, U. (2009b). Türkiye’de altyapı hizmetlerinin özel sektöre gördürülmesi: neden, ne zaman, nasıl?, İktisat İşletme ve
Finans, 24 (284), 9-45.
Emek, U. (2010). Altyapıda kamu özel işbirliği yöntemleri. İstanbul, İktisadi Araştırmalar Vakfı, 1.
European Commission (2004). Green paper on public-private partnerships and community law on public contracts and con-
cessions, Brussels, 30.4.2004, COM(2004) 327 final, :2, e.t: 28.05.2014.
Gerard, M.B. (2001). Asociaciones entre los sectores público y privado ¿qué son las asociaciones entre entidades de los sectores
público y privado y en que diferen de las privatizaciones?, finanzas y desarrollo, Septiembre de 2001, 38(3),48-50, http://
, e.t: 27.05.2014.
Gökdemir, B. (2007). Küresel su krizine çözüm arayışları: şebeke suyu hizmetlerine özel sektör katılımı, Perşembe Konferans-
ları, 3-46,
25c4%25b1n%2fperskonfyyn93.pdf, e.t: 25.06.2014.
Gürkan, M. F. (2014). Kamu özel ortaklığı, Ankara, Adalet Yayınevi.
Güzelsarı, S. (2009). Kamu özel sektör ortaklığı üzerine eleştirel bir değerlendirme, kamu yönetimi: Yapı işleyiş reform, Ed.
Barış Övgün, Ankara Üniversitesi Yayınları: 242, KAYAUM 5, 43- 77.
Güzelsarı, S. (2012). Sağlık sisteminde yeniden yapılanma ve kamu-özel ortaklıkları, Amme İdaresi Dergisi, 45(3), 29- 57.
et: 25.06.2014.
et: 25.06.2014.
, et: 25.06.2014.
et: 25.06.2014.
et: 25.06.2014.
Kalkınma Bakanlığı. (2012). Dünyada ve Türkiye’de kamu-özel işbirliği uygulamalarına ilişkin gelişmeler , Ankara: Yatırım
Programlama İzleme ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü.
Karahanoğulları O. (2011). Kamu hizmetleri piyasa ilişkisinde dördüncü tip: eksik imtiyaz (kamu-özel ortaklığı), Ankara Üni-
versitesi SBF Dergisi, 66(3), 177-215.
Karasu K. (2009b). Yeni ‘kamusal’ örgütler: kamu yararı şirketleri, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64(3), 117-147.
Karasu, K. (2009a). Kamu özel ortaklığı: sözleşme sisteminin genelleşmesi, kamu yönetimi: yapı işleyiş reform, Ed. Barış Övgün,
Ankara Üniversitesi Yayınları: 242, KAYAUM 5, 79- 92.
Keipa (2012). KEİ üye devletlerinde sürdürülebilir ekonomik kalkınma için kamu-özel sektör işbirliğinin rolü,
pabsec/aksisnet/file/08-GA40-EC39-REP-12-tr(1).doc, et: 15.05.2014.
Kerman U.- Altan Y.- Aktel M.- Eke E., (2012). Sağlık hizmetlerinde kamu özel ortaklığı uygulaması, Süleyman Demirel Üni-
versitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 1-23.
Levrat, N. (1995). Avrupa’da yerel kamu hizmetlerinin sağlanmasında kamu-özel sektör ortaklığı deneyimleri, Çev. Mustafa
Dönmez, Çağdaş Yerel Yönetimler, 4(2), 31- 45.
OECD (2008). Public-private partnerships: ın pursuit of risk sharing and value for money, France: OECD Publishing, ISBN:
978-92-64-04279-7.